gronical.nl fotoweblog
Op alle items op deze site berust auteursrecht (c) '03 Mail Gronical
26.1.04
Amai, duizend bommen en granatenVoila, de haven van Antwerpen. Mooi he? Maar allee menneke, schoon zou'k 't nie noemen. Vroeger was dit de grootste zeehaven ter wereld, maar dat was voor de tijd van de gebroken ketting waarover Blof zingt in het Zeeuwse volkslied 'Hier aan de kust'. De blokkade van de Westerschelde maakte Noord-Nederland rijk, en dat leidde uiteindelijk, gecombineerd met de afkeer van Vlamingen van onze calvinistische volksaard, tot het ontstaan van het koninkrijk Belgie. Zou het misschien zo slecht gaan met ons historisch besef omdat je een paspoort of een identiteitskaart nodig hebt om het vroege verleden van je geboorteland op te zoeken?
Enfin, ook nadat de pleuris in 1830 uitbrak bij een opera naast een fritkot (dit zou wel eens heel goed een anachronisme kunnen zijn, al geloof ik dat patatten ook uit deze periode stammen) bleef de Antwerpse haven een rijke bron voor onze populaire cultuur.
Ha, denkt u, nu loopt Gronical wel erg achter de feiten aan, denkt u. Iedereen weet al lang dat Kuifje 75 jaar bestaat, zijn carriere begon in de Gazet van Antwerpen en derhalve die malloot van een kapitein Haddock wel in de Antwerpse haven ontmoet moet hebben. Daar hoeven we het dus ook niet over te hebben.
We moeten het wel hebben over de vijfde februari van het jaar 1831. Dat was n'n dag, dat er in Maldegem giene post werd rondgebracht. Ze hadden wel wat anders te doen, de mannen vochten om zich af te scheiden van Nederland. Op die dag dobberde Jan van Speijk met zijn kanonneerboot over de Schelde, tussen Grote Markt en Hoboken (Linkeroever). Hij had geen last van gebroken kettingen, maar wel van een kapot anker. En da's nie handig als je als Amsterdammer langzaamaan richting een woedende menigte afdrijft, die als gulzige piraten wachten tot ze k-boot 2 kunnen enteren. Opgegroeid in een weeshuis, moest Van Speijk niks hebben van een patatgeneratie op zijn marineschip. Bovendien -en deze verklaring lees je in de op Calvinistische moraal geschoeide geschiedenisboekjes die plichtsbesef als dat even kon 't liefst boven god zouden plaatsen-, had Van Speijk bij de aanvaarding van zijn ambt beloofd dat hij zijn schuitje nooit over zou dragen aan een vijand. Hierop sprak hij historische woorden, die u natuurlijk al lang had zien aankomen. "Dan liever de lucht in!" Maar een paar scheepsjongens hadden het gehoord en sprongen overboord, maar Jan en alleman aan boord vloog mee nadat de autodidacte scheepscommandant zijn sigaar met lont en buskruit in contact bracht.
Een zelfmoordcommando zouden we tegenwoordig zeggen, of het omgekeerde van de Russische onderzeeer Koersk. Dat mogen we niet tolereren, laat staan er mee sympathiseren. Voor minder heb je een onderzoek van het CIDI aan je broek. Dat was ooit wel anders. Van Lauwerszee tot Zierikzee tou was men enthousiast over deze actie, die een symbool werd van de Nederlandse zelfstandigheidsstrijd. Zes dagen later werd bij Koninklijk Besluit vastgelegd dat altijd één van de schepen van de marine zijn naam zou voeren, en toen aan het begin van de twintigste eeuw steden de zeehelden van weleer wilden laten voortleven, ontstonden in tal van Zeeheldenbuurten/wijken/kwartieren Van Speijkstraten. Zo ook in Groningen. En aan het eind van de vorige eeuw kwam in die straat, waar student en yup tot elkaar veroordeeld zijn, een student Nederlands op het idee om een humoristisch tijdschrift op te starten. De rest is geschiedenis, en dat allemaal voor deze toffe link van die gast: www.van-speijk.nl. En de moeite die u besteed heeft aan het al schermlezend bij deze link uitkomen is het zeker waard om de site te bezoeken. ___________________________
Archief Home
